'Ik ben al twintig jaar glazenwasser. Ik
ging op leercontract als dakwerker, maar dat vond ik niet tof. Toen ik 18 was,
speurde ik de jobadvertenties af. Een glazenwassersbedrijf was het eerste dat
me liet komen om te solliciteren. Zo is het begonnen.’‘Ik deed het meteen
graag. Het is een verslavende job. De klanten zien meteen het resultaat van je
werk en je krijgt instant appreciatie. Maar het belangrijkste is: we hebben
veel vrijheid. Wij worden per opdracht betaald, niet per uur. Als we vroeger
klaar zijn, mogen we stoppen. Daarom nemen we weinig pauzes. Als iedereen goed
doorwerkt, zijn we er sneller vanaf.’
‘De belangrijkste eigenschap in onze stiel is lef.
Als je op een ladder ter hoogte van de vierde verdieping staat, moet je al eens
een been durven uitsteken om ergens beter bij te kunnen. ‘We gebruiken hoogtewerkers,
tot meer dan 100 meter hoog. Boven is het soms winderig, maar je mag daar niet
te veel over nadenken, want dan begin je fouten te maken. Ik heb collega’s
gehad die de hoogte niet aankonden. Ze werden lijkbleek en verstijfden. Dan
gingen we gewoon terug naar beneden. Met een paniekerige collega maak je het
jezelf alleen maar lastiger.’
Winter en zomer die ladder op, handen in het sop. Achter propere ruiten is niet alles even schoon. De glazenwasser ziet veel. Lief en leed. Maar tijd om daarbij stil te staan neemt hij niet. En de mythe klopt: ‘We zien geregeld naakte mensen’.
‘We zien geregeld naakte mensen. Die
verwachten niet dat er plots een kerel in een hoogtewerker voor hun raam
verschijnt. Sommigen schrikken zich rot en slaan in paniek, anderen doen rustig
verder wat ze aan het doen waren. Vooral oudere vrouwen hebben blijkbaar minder
schaamte. Wij zwaaien altijd eens. Het zou hypocriet zijn om te doen alsof we
ze niet gezien hebben. Maar we stoppen nooit met poetsen. Als die mensen niet
willen dat we hen zien, moeten ze de gordijnen maar dichttrekken. Wij werken
door.’
(Bron: De standaard)
Meer info?
www.groepvandeweyer.be
